Skip to main content
Miejsca docelowe

WIEŚ FRENAROS

WIEŚ FRENAROS

Nazwa miejscowości pochodzi od mnichów z Lusignan, którzy mieszkali w pobliskim klasztorze Matki Boskiej Hortakion , sami zaś mówili o sobie Fremenors, o czym wspomina cypryjski pisarz Nearchos Klerides w swojej książce „Villages and Cities of Cyprus” („Wsie i miasta cypryjskie”). Mnisi nie byli w stanie się utrzymać i w 1468 r. zwrócili się do Jakuba, króla Cypru z dynastii Lusignanów, który podarował im znaczną sumę pieniędzy. W miejscowości Frenaros znajdują się kościoły bizantyjskie. Dwa z nich, Świętego Andronikosa i Archanioła Michała, pochodzą z XII wieku. W kościele w Świętej Małgorzaty znajdują się również ciekawe freski.

KOŚCIÓŁ ARCHANIOŁA MICHAŁA

Położony w samym centrum wioski kościół Michała Archanioła to jednonawowa cerkiew o konstrukcji zrębowej z kopułą. Na podstawie elementów morfologicznych i fresków Archanioła Gabriela na północnym łuku podtrzymującym kopułę budowlę datuje się na XII wiek. Od zachodu znajduje się półokrągły łuk, który później został przedłużony w celu zbudowania nawy (narteksu) i sklepionego propylonu. Wszystkie dodatki do kościoła datowane są na okres frankoński, ponieważ kościół był używany jako świątynia katolicka, na co wskazuje kamień inauguracyjny na ścianie północnej. W 1873 r. otwarto nowe wejście w ścianie północnej oraz wybito nowe otwory w propylonie. Mury zbudowano z piaskowca wypełnionego zaprawą wapienną. Kopuła i dach nie są pokryte dachówką, obie strony wykończono mułem wapiennym. Murarka sprawia estetyczne wrażenie; uważa się, że kościół został zbudowany przez specjalistów z branży kamieniarskiej. Nowy kościół pod wezwaniem Michała Archanioła został zbudowany w 1969 r. i może pomieścić od 200 do 250 wiernych. Znajduje się w nim ponadto bizantyjska ikona poświęcona Matce Bożej z Sajdnai, pochodząca z XIV wieku. Ikona ta znana jest na Cyprze jako „Panagia (Dziewica Maryja) Łowó w”. Istnienie tej ikony na Cyprze wskazuje, że Matka Boska z Sajdnai w Syrii była kiedyś znana na wyspie, co oznacza, że w przeszłości wielu cypryjskich pielgrzymów podróżowało do znanego nie tylko chrześcijanom, ale i muzułmanom klasztoru Matki Boskiej z Sajdnai. W dolnej części ogromnej ikony w Frenaros przedstawione są trzy osoby, które są darczyńcami i prawdopodobnie zamówiły ikonę po tym, jak Matka Boża z Sajdnai uczyniła dla nich jakiś cud podczas pielgrzymki do syryjskiego klasztoru.

POMNIK I MUZEUM FOTISA PITTASA

Pomnik Fotisa Pittasa został odsłonięty 26 lutego 1961 r. staraniem Cypryjskiej Organizacji Nauczycieli Greckich (ΠΟΕΔ/ POED) i społeczności Frenaros. Pomnik znajduje się w centrum wsi, a małe muzeum, w którym eksponowane są rzeczy osobiste, takie jak ubrania, listy i instrumenty dydaktyczne, mieści się w domu rodzinnym bohatera. Pomnik poświęcony jest partyzantowi EOKA Fotisowi Pittasowi, który wraz z innymi Grekami cypryjskimi walczył o wyzwolenie Cypru z rąk kolonistów brytyjskich. Fotis Pittas urodził się 28 lutego 1935 r. we wsi Frenaros, w dystrykcie Famagusta. Był trzecim z sześciorga dzieci Stavrosa i Marii Pittasów. Mimo że jego marzenie o studiach w Akademii Wojskowej Evelpidon nie spełniło się z powodu błędu w akcie urodzenia (co wówczas zdarzało się bardzo często), udało mu się ukończyć Kolegium Pedagogiczne Morphou (1953–1955), a następnie zostać nauczycielem szkoły podstawowej w wiosce Achna w dystrykcie Famagusta. Fotis przyłączył się do walki wyzwoleńczej Narodowej Organizacji Bojowników Cypryjskich (EOKA) jeszcze jako student kolegium Morphou. Wraz z rozpoczęciem wojny partyzanckiej, 1 kwietnia 1955 r., Fotis stanął na czele oddziałów w rejonie Achny, gdzie również nauczał. 18 października 1956 r. Fotis został zdradzony brytyjskim władzom wojskowym i jako uciekinier musiał zrezygnować z nauczania, kontynuując swoją bohaterską walkę. 10 stycznia 1957 r. został aresztowany we wsi Vatyli w dystrykcie Famagusta, a następnie przewieziony do więzień w Kokkinotrimithii i Pyli. Fotisowi oraz trzem innym więźniom: Andreasowi Karyosowi, Christakisowi Tryfonidesowi i Frixosowi Demetriadesowi udało się uciec. 17 lipca 1958 r. Fotis po raz ostatni odwiedził swoją rodzinę, a 30 sierpnia 1958 r. znalazł się w Liopetri, gdzie wraz z innymi bojownikami: Andreasem Karyosem, Christosem Samarą i Eliasem Papakyriakou stoczył jedną z największych bitew EOKA. Po trzech dniach nieudanych prób brytyjskim oddziałom udało się otoczyć stodołę, w której ukrywali się czterej bohaterowie. Brytyjczycy wielokrotnie ponawiali żądania kapitulacji. Gdy czterej bohaterowie odmówili poddania się, wojska brytyjskie próbowały podpalić stodołę, aby ich zmusić do wyjścia. Ostatecznie partyzanci opuścili swoją kryjówkę i zostali zabici. Pogrzeb Fotisa odbył się następnego dnia we Frenaros.

KOŚCIÓŁ ŚWIĘTEGO ANDRONIKOSA

Kościół Świętego Andronikosa jest bardzo małą kaplicą (5,51 m x 3,65 m), położoną około trzech kilometrów na wschód od wioski. XII-wieczną budowlę wzniesiono na planie krzyża i przykryto kopułą. Ściany kościoła zbudowano z piaskowca o szorstkiej i porowatej fakturze. Doskonała murarka przydaje budowli elegancji. Czterookienna kopuła o lekkiej konstrukcji wydaje się wznosić ku niebu. Pozostałości fresków świadczą o tym, że swego czasu pokrywały one wszystkie ściany. We wnętrzu kopuły można ujrzeć Wniebowstąpienie Chrystusa, nie zaś Chrystusa Pantokratora, zwykle spotykanego w cypryjskich kościołach. Na sklepieniu znajdowała się Matka Boża. Mimo że pozostały z niego tylko ruiny, prostokątny narteks od strony zachodniej wzniesiono znacznie później.

KOŚCIÓŁ PANAGIA ASPROVOUNIOTISSA

Jednonawowy kościół o sklepieniu kolebkowym znajduje się około pięciu kilometrów na południowy zachód od wsi Frenaros. Sklepienie opiera się na dwóch łukach, które spoczywają na stężeniach. Powierzchnia kryta kościoła ma wymiary 17,5 x 6,3 m, przy czym narożniki zbudowano z prostokątnych kamieni o łukowatym kształcie, a resztę murów wzniesiono z kamieni wybranych z okolicznych terenów. Sklepienie kolebkowe nad narteksem jest wyższe, co oznacza, że został on zbudowany później. W kościele zachowały się resztki malowideł ściennych. Na ścianie zachodniej znajduje się Ukrzyżowanie, podobne do tego z kościoła św. Andronikosa. Na ścianie południowej znajduje się obraz Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, a na ścianie wschodniej narteksu – św. Paraskiewa. Na podstawie elementów morfologicznych i fresków kościół datuje się na koniec XV lub początek XVI wieku.

1974 POMNIK POLEGŁYCH I ZAGINIONYCH W WOJNIE

Aby uczcić pamięć ofiar inwazji tureckiej w 1974 roku, społeczność Frenaros wzniosła pomnik Pamięci Poległych i Zaginionych w Wojnie 1974 roku, który znajduje się obok Urzędu Gminy. Pomnik poświęcony jest dzielnym mężczyznom z Frenaros, którzy polegli lub zaginęli po inwazji tureckiej w 1974 roku.
Bohaterowie z Frenaros:
– Demetris Vraka
– Kyriakos Kamilaris
– Loukas Tsolakis
– Yiannakis Tziovanis
– Nikos Ttofis

ARBUZY

Miejscowość Frenaros, że względu na żyzne gleby, słynie przede wszystkim z uprawy arbuzów. Wieś Frenaros jest jednym z najważniejszych producentów doskonałych arbuzów na Cyprze. Dlatego jeśli kiedykolwiek odwiedzisz tę miejscowość w miesiącach letnich, nie zapomnij spróbować miejscowych orzeźwiających arbuzów i oczywiście znanych arbuzowych słodyczy i lodów z lokalnego sklepu. Oczywiście wioskę najlepiej odwiedzać w lipcu, kiedy odbywa się ogólnokrajowy Festiwal Arbuzów. Odwiedzający mają okazję spróbować świeżych arbuzów, arbuzowych lodów i koktajli, lokalnych potraw i oczywiście nawiązać kontakt z mieszkańcami. Tego wydarzenia nie można przegapić.

TRADYCYJNY CYPRYJSKI
SER HALLOUMI

Mimo że w wielu miejscowościach produkuje się znany tradycyjny cypryjski ser „Halloumi”, ten z Frenaros wyróżnia się żółtawym kolorem, bogatym maślanym aromatem i wyjątkowym smakiem. Tradycyjny ser „Halloumi” z Frenaros jest wytwarzany głównie z mleka owczego. Do dziś wiele rodzin z tej społeczności kontynuuje tradycję wytwarzania sera „Halloumi” oraz równie słynnego produktu ubocznego – twarogu „Anari”. Produkcja „Halloumi” rozpoczyna się od podgrzania mleka w tradycyjnym garnku miedzianym zwanym „chartzin”, z dodatkiem enzymu koagulującego zwanego „pithkia”, który pomaga w krzepnięciu mleka. Gdy mleko skrzepnie, umieszcza się je do wyciśnięcia w specjalnym wiklinowym koszu zwanym „talari”, aby odsączyć płyn zwany „noros”. Następnie półprodukt kroi się na mniejsze kawałki o wadze około 250 gramów każdy i gotuje w „noros”. Ser „Halloumi” gotuje się do momentu, aż wypłynie na powierzchnię „noros” i osiągnie żółtawą barwę, która jest jedną z cech odróżniających go od sera „Halloumi” produkowanego w innych regionach. Po ugotowaniu ser lekko oprósza się solą morską i miętą. Na koniec „noros” ponownie podgrzewa się w wysokiej temperaturze, aby uzyskać równie słynny ser o nazwie „Anari”. W przeciwieństwie do „Halloumi”, ser „Anari: jest bardzo lekki i biały. „Halloumi” to jeden z najsmaczniejszych tradycyjnych produktów cypryjskich, który można jeść świeży, smażony lub grillowany. Jest bardzo smaczny z dodatkiem makaronu, a jeśli kiedykolwiek odwiedzisz Frenaros w sezonie letnim, nie zapomnij spróbować go na świeżo z arbuzem.

ZBIORY ZIEMNIAKÓW

Frenaros od dawna słynie z produkcji wysokiej jakości ziemniaków. Żyzne, czerwone gleby szczególnie sprzyjają uprawie. Ziemniaki uprawia się w dwóch porach roku. Główne, wiosenne zbiory trwają od kwietnia do początku czerwca; bulwy sadzi się od grudnia do lutego.